••
"Mijn tekeningen
vind ik vaak
rauw en nogal
ongemakkelijk"
Rauw en ongemakkelijk
Zo typeert Pauline Ottenhof haar tekeningen. Op grote formaten schept zij mensfiguren, voornamelijk uit pastel. Haar kleuren kiest zij op gevoel. Zwart, wit, rood en nachtblauw vormen de basis. Het zijn zelfportretten waarop altijd een ik-figuur, en soms ook alterego's staan afgebeeld. Met expressieve gelaatsuitdrukkingen zweven zij in hun eigen wereld, die enerzijds lief, anderzijds hard aandoet. Het is de innerlijke wereld van de kunstenares, of zoals zij dat zelf zegt: 'Een proefneming (Probe) van binnenin, een weerspiegeling van de situatie daar.'
Ik loop over de straten. Ik tel de tegels en probeer alleen op de oneven tegels te stappen. Als ik klein ben, zijn mijn stappen groot, als ik groot ben zijn mijn stappen kleiner. Ik ben in mijn droom. Ik zie een deur, half open, achter de deur is water en kleur. Ik zie een man in een bootje. 'Ga je met mij mee in de boot?', vraagt hij. Ik aarzel, ik ken hem niet. Toch ga ik met hem mee. Ik zit in het bootje, de man roeit. We varen door die wereld, tussen bomen door en boomwortels in alle kleuren. Ik word wakker en sta onder het dakraampje. Ik kijk naar buiten. Ik zie boven mij de blauwe lucht. De zon schijnt en ik denk, ben ik wakker en is dit de echte wereld of ben ik in mijn droom en denk ik dat ik wakker ben? Is dit de werkelijkheid droom ik. Of is de werkelijkheid een droom?
Mijn reis gaat verder.
www.paulineottenhof.nl
*Pauline Ottenhof*
tekeningen"Mijn tekeningen
vind ik vaak
rauw en nogal
ongemakkelijk"
Rauw en ongemakkelijk
Zo typeert Pauline Ottenhof haar tekeningen. Op grote formaten schept zij mensfiguren, voornamelijk uit pastel. Haar kleuren kiest zij op gevoel. Zwart, wit, rood en nachtblauw vormen de basis. Het zijn zelfportretten waarop altijd een ik-figuur, en soms ook alterego's staan afgebeeld. Met expressieve gelaatsuitdrukkingen zweven zij in hun eigen wereld, die enerzijds lief, anderzijds hard aandoet. Het is de innerlijke wereld van de kunstenares, of zoals zij dat zelf zegt: 'Een proefneming (Probe) van binnenin, een weerspiegeling van de situatie daar.'
Ik loop over de straten. Ik tel de tegels en probeer alleen op de oneven tegels te stappen. Als ik klein ben, zijn mijn stappen groot, als ik groot ben zijn mijn stappen kleiner. Ik ben in mijn droom. Ik zie een deur, half open, achter de deur is water en kleur. Ik zie een man in een bootje. 'Ga je met mij mee in de boot?', vraagt hij. Ik aarzel, ik ken hem niet. Toch ga ik met hem mee. Ik zit in het bootje, de man roeit. We varen door die wereld, tussen bomen door en boomwortels in alle kleuren. Ik word wakker en sta onder het dakraampje. Ik kijk naar buiten. Ik zie boven mij de blauwe lucht. De zon schijnt en ik denk, ben ik wakker en is dit de echte wereld of ben ik in mijn droom en denk ik dat ik wakker ben? Is dit de werkelijkheid droom ik. Of is de werkelijkheid een droom?
Mijn reis gaat verder.
www.paulineottenhof.nl