••
“Mijn abstracte landschappen zijn
een zoektocht. Waarnaar, dat wist
ik niet toen ik ze schilderde. Nu ik
verder ben en ook mijn schilderijen
zijn veranderd, zie ik pas dat ik op
zoek was naar vrijheid.”
Annemare Rijnbeek is onmiskenbaar perfectionistisch.
Haar werk is geen vrijblijvend verhaal van samenvallende indrukken, maar een uitgepuurd en geconcentreerd concept van gedroomde gedachten en verwerkelijkte beelden. Niets op haar doeken is onaf, ook niet de leegtes en de gecreeerde ruimtes.
Annemare heeft haar werk ooit omschreven als 'gracieuze doeken met een verborgen power'. De kracht zit inderdaad niet zomaar in de perceptie van de eerste indruk, maar wordt vrijgelaten bij het langdurig bekijken van van het werk waardoor je uiteindelijk gaat zien wat er gebeurt op het doek. Er wordt best wat inspanning gevraagd van de toeschouwer waardoor een dialoog ontstaat met het werk. Het proces van kijken wordt als het proces van schilderen: uit het niets, het onbekende, groeit een vorm te geven idee dat uiteindelijk pas zijn rust kent bij de herkenning. Kleur is daarin zeer belangrijk: van overtuigend zwart tot subtiel, bijna doorschijnend in druppelvorm. Het heeft allemaal een plaats binnen het beeld op het doek.
Een verstilde sfeer die de kans krijgt als een vonk over te springen en even het gedachtegoed van de kunstenaar aanreikt. En balancerend op de diverse elementen uit de compositie vindt men uiteindelijk voldragen rust.
Galeriehouder Ludwig Trossaert, Antwerpen
*Annemare Rijnbeek*
schilderijen“Mijn abstracte landschappen zijn
een zoektocht. Waarnaar, dat wist
ik niet toen ik ze schilderde. Nu ik
verder ben en ook mijn schilderijen
zijn veranderd, zie ik pas dat ik op
zoek was naar vrijheid.”
Annemare Rijnbeek is onmiskenbaar perfectionistisch.
Haar werk is geen vrijblijvend verhaal van samenvallende indrukken, maar een uitgepuurd en geconcentreerd concept van gedroomde gedachten en verwerkelijkte beelden. Niets op haar doeken is onaf, ook niet de leegtes en de gecreeerde ruimtes.
Annemare heeft haar werk ooit omschreven als 'gracieuze doeken met een verborgen power'. De kracht zit inderdaad niet zomaar in de perceptie van de eerste indruk, maar wordt vrijgelaten bij het langdurig bekijken van van het werk waardoor je uiteindelijk gaat zien wat er gebeurt op het doek. Er wordt best wat inspanning gevraagd van de toeschouwer waardoor een dialoog ontstaat met het werk. Het proces van kijken wordt als het proces van schilderen: uit het niets, het onbekende, groeit een vorm te geven idee dat uiteindelijk pas zijn rust kent bij de herkenning. Kleur is daarin zeer belangrijk: van overtuigend zwart tot subtiel, bijna doorschijnend in druppelvorm. Het heeft allemaal een plaats binnen het beeld op het doek.
Een verstilde sfeer die de kans krijgt als een vonk over te springen en even het gedachtegoed van de kunstenaar aanreikt. En balancerend op de diverse elementen uit de compositie vindt men uiteindelijk voldragen rust.
Galeriehouder Ludwig Trossaert, Antwerpen